قطعنامه چهارم شورای امنیت سازمان ملل هر چند دور از انتظار نبود اما تقارن آن با فتنه داخلی و حمایت اروپایی از آن اثبات می کند که اولا کوری عصاکش کور دگر شود و در ثانی به زبان بی زبانی این مراد را می رساند که  کشور در شرایط بحرانی است (با کمال اغماض اگر نگوییم شرایط جنگی) وشرایط جنگی مدیریت خاص خود را می طلبد. (خاصه الگوی دفاع مقدس). حال گذشته از مدیریت یکجای آقا (مفهوم یکجا این منظور را می رساند که حوزه کلی و جزیی را در خود بصورت کامل  و جامع دارد.) در این اوضاع حیران از دیگر مسئولین انچه انتظار می رود این است که فلان ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان.